Laatste dagen Costa Rica, Pura Vida!

Na toch weer een lange busreis, veertocht en nog een busreis kwamen we rond acht uur in den avond aan in Montezuma. Montezuma ligt in het zuiden van de Peninsula de Nicoya en is een waar hippiebolwerk. Waar dan ook vele hippies bleken rond te lopen. We sliepen hier in een hostel wat direct aan het strand lag met mooie palmbomen en hangmatten, dus dat was prima. De lokale bevolking en ook vele hippiereizigers schenen hun dag vooral door te komen door armbandjes te maken en die dan proberen te verkopen. Mij kwam het nogal onrendabel over maar het zal blijkbaar wel uitkunnen. De volgende dag zijn we naar de watervallen gelopen en daar aan gekomen bedacht ik me dat ik me toch niet zo heel erg lekker voelde en ben dan ook weer terug gegaan terwijl Robert de rest van de watervallen even heeft verkend. Ik was uberhaupt niet echt in de beste stemming van mijn leven en zodoende heeft deze dag ook niet veel belevenissen opgeleverd. ´s Avonds hebben we alsnog even gedronken en naar de lokale bar geweest, waar voornamelijk hele vreselijke muziek werd gedraaid. De dag daarna wilde we eigenlijk een fiets huren en de buurt verkennen opzoek naar mooie stranden. Helaas hadden zowel Robert als ik een zeer apatische stemming ontwikkeld en kwam van dit plan vrij weinig. Vervolgens hadden we het idee dan maar bij het dorp zelf in de buurt te gaan zwemmen, maar ook dit kon geen doorgang vinden gezien het feit dat het water echt extreem hoog stond en de golven te gevaarlijk waren om in te zwemmen. Zelfs de lokale bevolking was hier nogal opgewonden over en stonden dan ook de gehele dag bij het water te kijken en af en toe twijvelachtige kreten uit te slaan.

Zaterdag was het alweer tijd om te vertrekken naar onze laatste stop in Costa Rica. Dit is Monteverde. Monteverde is een dorp in de bergen waar zich twee ´Cloud Forests´ bevinden en waar je een zipline canopy tour kan doen, waarover later meer. De reis verliep weer geheel in Tico (zoals Costa Ricanen zichzelf noemen) stijl. Erg langzaam dus. De bus was te laat, de ferry ging goed maar de busreis erna hadden we de pech dat de buschaffeur juist deze dag zijn verdubbelaar had ingezet en de reis dus niet 2.5 uur maar 5,5 uur. Maar goed we zijn aangekomen en daar draait het uiteindelijk toch om. Zondagochtend zijn we naar het cloudforest van Santa Elena gegaan en hebben hier de gehele dag gewandeld. Het is echt een supermooi park! Met een zeer mooi bos. Santa Elena is de kleinere van de twee maar ook veel minder toeristisch, dus zeker een goede keus schat ik zo in. Teruggekomen in Monteverde hebben we de zipline tour voor vandaag geboekt. Dit houdt in dat je in een tuigje aan een kabel door het bos heen scheurt. Vandaag was dus de dag dat dit ging gebeuren. Helaas was de voorbereiding niet optimaal doordat Robert zich ziek voelde en ook ik zo mijn betere dagen gehad heb en weinig had geslapen. Maar gelukkig voelde we ons nog fit genoeg om te vertrekken en dat is een zeer goede keuze geweest. Het was echt idioot vet! naast de gewonen lijnen was er aan het einde ook de mogelijkheid als superman te hangen, dus onder de lijn met je hoofd naar voren! erg vet. Vooral Robert stal de show door als een soort zoutzak te vertrekken wat nogal op de lachende hand werkte van onze amerikaanse matties. Na de superman was er nog de tarzan swing (ik bedenk deze namen ook niet, sorry). Dit is een soort vrije val naar beneden waarna je aan touwen word opgevangen en een flinke zwaai maakt. Ik had het geluk als eerst te mogen en dacht toch echt een moment dat ik hartstikke dood ging maar dit was niet het geval. Super vet was het!!!

En nu zitten we hier voor onze laatste avond in Costa Rica en vertrekken we morgen naar Nicaragua. Waar we toch beiden ook erg naar uitkijken. Costa Rica was ontzettend leuk en we hebben erg veel beesten gezien, ook vergeleken met andere reizigers! Dat is mooi dus. Ook hun soort van lijfspreuk, Pura Vida, klinkt al ietsie minder stom als aan het begin. Maar gezien ons budget klinkt Nicaragua toch ook wel weer erg chill. Volgende update zal dus van daar zijn.

De groeten

And there my friend, is the anteater!

Het is al enige tijd geleden dat ik hier mijn belevenissen heb gepost mede door gebrekkig internet hier in Costa Rica. Maar hieronder zal ik mijn ervaringen van de afgelopen anderhalve week met uw doornemen.

Na de laatste dagen op Bocas del Toro te hebben doorgebracht werd het tijd door te reizen naar Costa Rica, na een vlot verlopen reis kwamen we begin van de middag aan in Cahuita. Cahuita ligt aan de caribische kust vlakbij een gelijknamig nationaal park. We zaten hier samen met twee vlamingen die we op bocas waren tegekomen, wat nog wel leuk was gezien er verder niet veel te beleven viel hier. Wat er echter wel te beleven viel was de vele dieren die in dit park rondliepen. Het mooiste van dit al was natuurlijk dat ik eindelijk mijn welverdiende luiaard heb gespot en hier toch zeker erg gelukkig mee ben! Ook heb ik geleerd dat je altijd wat contant geld op zak moet hebben want de pinautomaat (de enige) was voor 4 dagen kapot. dat was toch enigszins lastig. Na 2 nachten in Cahuita te hebben doorgebracht zijn we doorgereisd naar Tortuguero. Dit is een plaats die alleen per boot te bereiken is. Na een prachtige tour door de kanalen van tortuguero waarin we vele krokodillen hebben gesignaleerd kwamen we eind van de middag aan in het dorpje om in ons hostel opnieuw de twee vlamingen tegen te komen. Tortuguero is een klein leuk dorp waarin elke toerist eigenlijk maar voor een ding aanwezig is: Schildpadden zien eieren leggen op het strand. Na al verhalen gehoord te hebben van mensen die maar 1 laf schildpadje terug zagen rennen naar de zee waren mijn verwachtingen 's avonds niet al te hoog. Dit leek in eerste instantie ook terecht gezien het feit dat we anderhalf uur op een bankje met ons idioot reisgezelschap moesten doorbrengen. Idioot vooral omdat deze groep italianen er niet geheel gelukkig mee waren dat wij geen spaans spraken. Ik stelde voor dat de gids het gewoon in twee talen zou vertellen maar dat vond mevrouw een achterlijk plan. Na een vurig overleg in de groep kwamen ze met de finale vraag voor ons. 'Is het een probleem als de tour in het spaans gegeven wordt?' JA dat is inderdaad een probleem gezien het feit dat we geen spaans praten.... Goed na deze kleine frustraties mochten we opeens toch het strand op. helaas was er een zeer dikke italiaan die het tempo niet kon bijhouden en telkens vroeg of er wat langzamer gelopen kon worden. Mij leek dit niet verstandig omdat ik toch echt niet telaat bij mevrouw schildpad wilde aankomen. Maar we waren keurig optijd en hebben haar eieren zien leggen en deze weer zien begraven. Toch wel erg indrukwekkend te noemen. De prijzen in dit dorp waren trouwens absurt hoog. Supermarkten verzonnen gewoon prijzen waar je bij stond. Zo was het de laatste avond zelfs zo dat ik voor 2 tomaten maarliefst 3 dollar mocht afrekenen. Daar heb ik hem toch vriendelijk voor bedankt.

Na 2 dagen Tortuguero zijn we naar Corcovado afgereisd (met tussenstop van 1 nacht in San Jose, een niet al te charmante stad waar ik verder ook geen aandacht aan zal geven) Na een lange busreis van San Jose naar Puerto jimenez hadden we ons voorgenomen vrijdag rustig door het dorp te lopen en dan kijken welke tour we gingen boeken. We wilden namelijk voor 2 dagen de jungle in. Na een zeer langdurige zoektocht mede door een vriendloze israelier die zich bij ons had aangesloten hadden we, dachten we, een zeer olijke gids gevonden inclusief snor en hoed. Zo konden we ons klaargaan maken voor de tocht van de komende twee dagen. 20km heen en 20km terug. Deze toch was zwaar, maar we hebben indrukwekkend veel beesten gespot. hoogtepunt was natuurlijk dat onze gids naar me toe kwam om te zeggen: And there my friend, is the anteater! TOF! ik had hem geloof ik even goed duidelijk gemaakt dat ik heel graag een miereneter wilde zien. 's Middags bij een grote rivier zagen we ook nog even een mooie tapir dus mijn dag kon niet meer stuk. Onze gids was overigens niet wat we ervan gehoopt hadden gezien het feit dat hij sommige beesten alsvolgt benoemde 'Look, small cat!' Ow wauw een kleine kat. 'Look, big tree' Ja op deze manier kan ik ook wel gids spelen. Na de nacht onder een muskieten net te hebben doorgebracht waar Robert lekker lek is gestoken mochten we de dag daarna weer terug wandelen. dat was iets tof gezien het feit dat het vloed was en we dus echt van onder tot boven zeiknat waren. (Mama je mobiel begint nu dan ook echt kuren te vertonen, sorry) maar we hebben het overleefd, de gids heeft geen enkel beest aangewezen maar al met al was het een tocht die zeer de moeite waard was. 's Avonds in Puerto Jimenez was er (alweer) geen stroom en tegelijkertijd een zware storm met serieus te noemen onweer. Overigens was dit ongeveer de eerste regen die we in 3 weken gezien hebben want het lijkt erop dat het regenseizoen niet bestaat.

Eergisteren zijn we naar Quepos gereisd om hier het nationale park te bezoeken. Dit is er echter niet van gekomen omdat we liever op het strand naast dit park gingen liggen dan 10dollar per persoon betalen om erin te gaan. Ook een prima dag zo.
Over een half uurtje vertrekken we naar Montezuma en ik ook dat het volgende verhaal dan ook iets vlotter zal volgen dan deze.

Groeten
Mathijs

ps. even een lijstje beesten die al gespot zijn: Luiaard, Wasbeer, 4 soorten apen, Miereneter, Tapir, Coati, Zeeschildpad, zoetwaterschildpad, papagaaien, leguanen, basilisken, slangen, small cat, krokodillen etc.

Welcome to Paradise!

Nadat we zaterdag in Boquete naar de hotsprings en de mini canyon waren geweest kwam ik op mijn kamer een zelfde jongen tegen als in ons hostel in Panama Stad. Alleen deze keer keek hij echt compleet van de kaart, en herkende ons allebei niet. Antwoorde uberhaupt nogal vreemd om vragen die gesteld werden. Erg gezellige kamergenoot erbij dus!! Zaterdagavond hadden we om half 12 besloten, na tips van de eigenaar van het hostel, de quatzaltrail te gaan bewandelen. Dit is een toch van 14km door de jungle en vervolgens kan je ervoor kiezen om ook nog eens 13 km terug naar Boquete te lopen. zondagochtend 04.30 ging de wekker omdat we eerst nog 3 uur met de bus naar het begin punt moesten (aan de andere kant van de vulkaan) en pas om 9uur begonnen we dan met de tocht. Deze hield eerst 800m omhoog en vervolgens 1500 meter dalen in. Dat klonk ons nog wel redelijk in de oren. de tocht zelf was echt prachtig. hij was redelijk goed begaanbaar, maar het was duidelijk dat er al een tijd geen onderhoud aan was gedaan omdat hij al een halfjaar officieel gesloten was. De naam quetzaltrail slaat op de quetzal, een mooie vogel die daar veel voorkomt. Wij hebben deze uiteraard niet gezien. Ook bleek ik motorisch nog niet helemaal in orde te zijn gezien het feit dat ik toch minstens vier keer onderuit ben gegaan in de modder. jammer. Daarnaast scheurde mijn enige chille korte broek dwars door midden, dat is ook wat minder te noemen. Maar na ongeveer 5 uur waren we bij het rangerstation aan de andere kant van de vulkaan beland en hoefden we nog ´maar´ 13km naar Boquete. Dat was even een kleine overschatting van onszelf en dit werden dan ook 2,5 tragisch langzaam voorbijgaande uren. Ook onze voeten hadden het erg zwaar te voorduren, maar we hebben het gered en hebben toch even netjes 27km gewandeld. Terug in het hostel waren we allebei erg moe en het is dan ook niet een spectaculaire avond geworden.

Maandagochtend vertrokken we rond half 10 met de bus naar David, om vervolgens de bus naar Bocas del Toro te pakken, een caribische archipel! Daar hadden we beide nogal zin in, mede om het feit dat het hostel in Boquete ons niet geheel goed is bevallen. Na een aantal uur kwamen we aan bij Almirante, een kustplaats vanwaar je de watertaxi naar het hoofdeiland kan nemen. Hier was het nogal hectisch en iedereen begon te schreeuwen dat we bij hun de oversteek konden maken, nogal vervelend. Maar een half uurtje later kwamen we dan aan op Bocas del Toro. Welcome to Paradise! We zitten hier in een geweldig mooi houten hostel, met een gigantisch dakterras. Ook het weer is ons gunstig gestemd gezien je hier zelfs kunt verbranden. Naast dat je hier prachtige natuur en stranden hebt is het uitgaansleven hier ook niet verkeerd maar waren we helaas de eerste avond precies op de verkeerde, saaie, plekken. Gisteren hebben we starfishbeach bezocht waar je, zoals de naam al enigszins doet vermoeden, zeesterrren kunt zien. Echt een geweldig strand. ´s Avonds hebben we hier wat mensen ontmoet waarvan sommige op zijn zachtst gezegd nogal opmerkelijk zijn. Zo is hier een israelier die er nogal racistische ideeen op na houdt. bijvoorbeeld dat alle afrikaanse vrouwen stinken en dat soort praat. erg bijzonder. Ook is er een canadeze die bomvol grappige verhalen zat. Ook was er een jongen uit Texas die vooral een erg bijzondere lach had. Een zeer leuke avond dus!

Vandaag hebben we een tour gedaan langs vier punten in de archipel. Eerst hebben we dolfijnen gespot, die er talrijk waren. Vervolgens zijn we gaan snorkelen, daarna naar red frog beach (waar we geen enkele kikker zagen) en aan het einde weer ergens snorkelen. Opzich een leuke dag, maar het had van mij ook wel 2x zo kort mogen duren. vooral de eeuwige pauzes bij restaurants was erg hinderlijk. Maar ze hebben hier natuurlijk allemaal deals met elkaar.

Wat verder nog opvalt hier op Bocas is dat er gigantisch veel nederlanders zijn. Vooral koorballen voelen zich schijnbaar aangetrokken tot hier. Ook israeliers zijn er in grote getallen. We blijven hier tot zaterdag en zullen dan naar Costa Rica verplaatsen. Daar kijk ik dan ook wel weer wat naar uit. Maar nu dus eerst nog even twee dagen genieten om het Paradijs!

Groeten Mathijs

Bienvenidos a Panama

En hier is dan eindelijk mijn eerste reisverslag. afgelopen lukte het me elke keer niet om een verhaal te typen maar hier zal ik jullie even up to date brengen van het leven in Panama.

De vlucht was de niet de fijnste tijd uit mijn leven. Dit kwam mede door de niet echt vriendelijke mensen in de verenigde staten van amerika. Het ging vooral fout bij de vingerafdrukken maken. Mijn pink heeft schijnbaar een lichte afwijking omhoog waardoor het niet geheel mogelijk is daar een duidelijke vingerafdruk van te maken. Dit tot ongenoegen van meneer de douanebeambte. vervolgens had ik een lieve hond van de douane tegen me aanspringen. Ook niet geheel positief, maar dat waren Roberts appels. De vlucht naar Panama City was ook niet chill door al de turbulentie en onweer. MAAARRRR vervolgens kwamen we dan toch echt aan bij panama city. Na onze spullen te hebben verzameld en de stempels in ons paspoort hadden aanschouwd (mijne was overduidelijk beter dan die van Robert) hadden we het erover dat we even rustig buiten zouden kijken naar een taxi en ons niet zouden laten afzetten. 2 minuten later zaten we afgezet in een taxi. En sloeg de man die hier verantwoordelijk voor was de deur dicht met de fijne begroeting 'Bienvenidos a Panama'. Je krijgt echt een klap van warmte over je heen als je het vliegveld af stapt. Het voelt en ruikt echt als de bush van Burgers Zoo. In de taxi werden we ook nog eens bang gemaakt over de wijk waar we in verbleven maar kwamen een half uur later aan bij ons hostel. Het was een prachtig hostel en we hadden het geluk een kamer te hebben met uitzicht over de baai en de skyline van Panama City! Compleet gesloopt van de reis hebben we nog een paar bier gedronken en toen onze eerste nacht doorgebracht in Panama. de volgende dag waren we vroeg wakker door het tijdverschil (7 uur vroeger) en dwaalde we wat door de stad heen, wel heel mooi! De bussen zijn hier van die oude amerikaanse waar je voor 0.25 Dollar mee kan rijden en op elke plek erweer uit kan. Dat is echt een belevenis opzich en een soort van zeer goedkope citytour! Prima dus! Maar gezien onze moeheid was het een enorm lange dag en hielden we het die avond ook niet lang vol maar lagen we op de zeer christelijke tijd van 22.00 in bed. Dit had wel het gevolg dat we de dag erna weer kwiekfit waren om op pad te gaan naar panama's city grootste atractie: Het Panama kanaal. De heilige lonely planet vermelde dat er bussen vertrokken van een plaats, helaas was dit niet het geval. Hierdoor dwaalden we anderhalf uur rond op een idioot druk plein maar uiteindelijk hebben we toch de bus gevonden. We waren helaas precies om 11.00 bij het kanaal wat betekende dat we precies geen grote schepen meer konden zien tot 15.00. We besloten ' eventjes' naar een dierentuin te gaan een stukje verderop (je bent bioloog of niet. Dit bleek helaas niet zo gemakkelijk aangezien echt ELKE bus doorreed bij onze bushalte. ik weten nog steeds niet wat we daar fout deden. na meer dan een uur hadden we eindelijk de goede bus maar stapten we vervolgens te vroeg uit. jammer, gezien we toen alsnog 20min moesten lopen naar echt een vet crappy dierentuin. Zonde van onze tijd jammerlijk genoeg. De terugweg verliep, zoals we nu al wel verwacht hadden, net zo sloom als de heenweg. Gelukkig waren we precies optijd bij het kanaal om dit keer wel de grote schepen te zien. Daar hebben we ook nog heel praktisch een panameese vriend gemaakt. we vroegen hem een foto van ons te maken en vervolgens zei hij in zijn onverstaanbare spaans iets waarvan wij dachten dat hij bedoelde of wij ook een foto van hem wilde maken. Maar nee, hij wilde met ons op de foto, zijn nederlandse vrienden!! even later vond hij ook nog amerikaanse vrienden en vroeg hij ons alweer erbij en ook nog een amerikaanse chinees verderop: HEEE CHINNNOOOOO !!!! en dan met een ontzettend vriendelijke glimlach. Een echte goedzak dus. Alleen Robert en ik dachten hier toch nog wel iets meer uit te kunnen halen, denkend aan de vreselijke terugweg die ons nog te wachten stond. Dus wij stonden even tactisch te wachten langs de kant van de weg, hopend dat hij voorbij zou rijden en ons mee zou nemen. En dat gebeurde, er kwam een aftands busje langsgereden en opeens remt die komt er een arm en die zelfde vrolijke kop weer uit de bus HEEEEEEEEEE!!! COMEE!!!!! en zo hadden we een lift naar Panama City met onze nieuwe amigo. prachtig! nadat we afgezet waren bij het busstation zochten we weer eens de juiste bus terug richting ons hostel. lastig aangezien ze nergens ook maar iets aan informatie aangeven. maar goed we waren maar ergens uitgestapt waarvan wij dachten dat het in de buurt lag. Dat was opzich wel juist, jammer alleen dat we precies de verkeerde kant op gingen lopen. En zo, bleek later, het gevaarlijke deel van Casco Viejo inliepen. Hier waren we al meerdere voor gewaarschuwd dat je hier echt niet moest komen. en we liepen nadat locals ons een andere kant opstuurden en gebaarde dat we weg moesten toch weer de verkeerde straat in. Half doodlopend helaas. Na ook nog een militair gesproken te hebben die ons duidelijk maakte dat we zo snel mogelijk weg moesten waren we dan ook erg gelukkig met de taxi die langskwam. Ook hij vertelde ons nog even met wilde gebaren dat we daar weg moesten. Maar goed we leven nog, zo is het ook wel weer. Wat verder nogal opvalt is dat het hier nogal oververtegenwoordigd wordt door Amerikanen. You know i was like, yeah, you know. That's great!! beetje dat soort praat. typisch, maar toch ook wel grappig om naar te luisteren en te praten en dan vervolgens zoveel mogelijk dat soort zinnen erin te verwerken.

De dag hierna zijn we met de bus vertrokken naar Boquete, waar ik nu zit. Dat is een mooi plaatsje in de bergen. Het heeft wel een bejaardenfibe gezien al pensioenarisen uit amerika en europa die hier hun oude dag doorbrengen. Maar het is wel lekker koel hier, dus dat bevalt me wel. Vandaag hebben we een mini canyon en hotsprings bezocht echt leuk en erg mooi!!

Volgende verhaal zal ik hopelijk wat sneller schrijven en ik verwacht vanaf Bocas del Toro.

Adios

Mathijs

¡Hola Amigos!

Na vandaag de laatste hepatitis A + B prik gehaaldte hebbenis er nu nog een week over omte denken wat ik ga vergeten, ook nog te werken en in de regen zitten wachten en hierna zullen jullie het volgende verhaal kunnen lezen vanuit Panama City. Wantdan ga ik met Robert voor 6,5 week naarMidden-Amerika.En wel naar Panama, Costa Rica en Nicaragua.Wat we precies gaan bezoeken hebben we niet geheel ingepland maar wat we wel weten is dat we dus heen vliegen naar Panama City en weer terug vanaf Managua, Nicaragua. Logischerwijs zal onze reis dus noordelijk door bovengenoemde landen gaan. Waar we precies langs zullen gaan komen jullie dus vanzelf te weten middels deze geweldige blog.

Wat ons te wachten staat is in ieder geval veel Tropisch Regenwoud, Luiaarden, Miereneters, Nog meer regenwoud, Stranden, nog meer stranden, tropische eilanden,Apen,Mooie Vogels, Spinnen, Slangen,Insecten.Prachtig allemaal!Ow en laatst maar zeker niet het minst: Regen! Dit omdat we er voor gekozen hebben tijdens het regenseizoen op reis te gaan. Wat vele buien met zich mee zal brengen, lekker verfrissend (Voor WIDM kijkers onder ons, Denk aan Nicaragua WIDM 2011). Wat nog een beetje spijtig is, is dat ik met mijn spaanse zelfstudie cursus niet verder ben gekomen als les 2 en we het dus zullen moeten doen met een Hoe&Wat Spaans toeristen boekje. Dikke prima dus!

Op deze Blog zal ik voor geintereerden en ook voor mezelf verhalen schrijven en ook foto's plaatsen.

Adios,

Mathijs